Paçalarımızdan yolsuzluk akıyor; dökülüyoruz! Basına yansıyanlar olduğu kadar haberlere konu olmayan ama dedikodu ortamında dolaşan iddialar da var…

Basına yansıyanları polis takip ediyor ama ortaya çıkanlar, çıkmayanları da doğrular nitelikte görülüyor. Kaynağını açıklayamadığımız her türlü zenginleşmenin kaynağını yolsuzluk olarak görüyoruz. Birisi arabasını mı değişti; mutlaka haksız bir kazanç sağlamıştır! Beşparmak yamaçlarında ev sahibi mi oldu; elbette yolsuzluk yapmıştır!

Üstelik bu “yargılamayı” haklı gösterecek daha başka bulgular da ortalıkta dolaşıp duruyor. Basına yansıdığına göre KKTC’de, ithal edilen arabaları koyduğumuz ve gümrüklemediğimiz binden fazla araba antreposu bulunuyor. “Köy” dediğimiz yerleşim yerlerinde bile lüks arabaların sergilendiği antrepolar var.

Sosyal medya hesaplarından takip edebiliyoruz; her gün yeni bir eğlence mekânı ortaya çıkıyor. Kebapçıda yemeyi bırakın eve et almakta zorlanan insanların sayısının hızla arttığı konuşulurken bu eğlence mekanlarında nasıl bir hesap ödendiğini hayal bile edemeyen yurttaşlarımız, bu eğlence mekanlarının dolup-dolup boşanmasının temelinde de “yolsuzlukla elde edilmiş parayı” arıyorlar.

Adına “kara para” demeye de alıştık. Bütün işlerin kaynağının “kara para” olduğundan hiç ama hiç kuşku duymuyoruz! Bu konuda yapılan araştırmalar da var üstelik… Sonan ve Gökçekuş tarafından yapılan araştırma, doğrudan iş dünyasının içinde bulunan insanlarımızın yüzde 96’sının Kıbrıs’ın kuzeyinde rüşvet ve yolsuzluk olduğunu düşündüğünü ve yüzde 76’sının bunu çok önemli bir sorun olarak kabul ettiğini gösteriyor. Her 10 iş insanından 4’ü ise, işini yaptırmak için rüşvet verdiğini ifade ediyor.

Araştırmalarla da sabit olduğuna göre buraya kadar yazdıklarım konusunda tam olarak değilse bile tama yakın bir şekilde hemfikir olmuşsak bundan sonrasını düşünmeye başlayabiliriz demektir: Bu yolsuzluk algısı toplumsal hayatı nasıl etkiliyor?

Aslında bu konuda da ciddi araştırmalara ihtiyaç vardır ama ben kendi gözlemlerine dayanan kanaatimi paylaşabilirim:

•          Yolsuzluğun zenginleşme için önemli ve geçerli bir araç olduğuna inanan insanlar giderek daha fazla yolsuz ilişkilere girmekte; yolsuzluk yaygınlaşmaktadır.

•          Zenginleşmenin kaynağında yolsuzluk olduğu kanaatine sahip olan insanlarımız, çalışmaktan ve/veya düzgün iş veya yatırım yapmaktan kaçınmaktadır.

•          Yolsuzluğa bulaşmak istemeyen yurttaşlarımız bilgi ve/veya sermaye birikimlerini Kuzey Kıbrıs dışında değerlendirmenin yolunu aramaktadır.

•          Bütün bu gelişmelerin tanığı olan gençlerden özellikle yurtdışında eğitim alma olanağı yakalayanlar adaya dönmek yerine başka ülkelerde gelecek kurmaya girişmektedirler.

Uzmanların araştırmaları daha başka sonuçları da gözler önüne serebilir tabii ama sadece bu gözlemler bile yolsuzluğun tam anlamı ile bir “varoluş sorunu” olduğunu kavramamız için yeterlidir; değil mi? Bu durumda her gün için “KKTC’nin ilelebet var olacağından” söz eden siyasi liderlerimizin hemen ve etkili bir şekilde bu “yolsuzluk ortamını” yok etmeye yönelmeleri gerekmez mi?

GEREKİR! Gerekir ama yapmıyorlar!

Neden yapmadıklarını izah etmeye kalksınlar bakalım edebilecekler mi? Buna da yine ben yanıt vereyim: EDEMEYECEKLER!