Türkiye’den su taşıyan boru hattındaki arıza bile Türkiye karşıtı söylemlere neden oldu. Tatar ve Özersay’ın İstanbul ziyareti de öyle… İstesek de istemesek de Türkiye karşıtlığı ile oy toplamaya çalışanlar var. Demek ki ortada bazı adayların sırtlarını dayamayı düşünebilecekleri kadar ciddi boyutta bir Türkiye düşmanlığı ve bunun yarattığı oy potansiyeli var.

Bu gerçek artık kimse tarafından inkar edilemez hale geldiğine göre bu hastalığın tedavisi için de çalışmalara başlanması gerekiyor. İçinde bulunduğumuz tarihi süreçte, her tarafımızı ateşler sarmışken Türkiye ile uyumlu ve dayanışma içinde olmanın önemi her zamankinden daha fazladır. Kıbrıs Türk halkı bu hastalık ile yaşayamaz.

Neden oldu, nasıl oldu? Türkiye karşıtlığı nasıl ortaya çıktı ve neden bu boyutlara yükseldi? Öncelikle bu soruların yanıtları verilmeli; tıpkı bir hastalığı teşhis eder gibi bu toplumsal arızanın da nedenleri bulunmalıdır. Sonraki aşamada ise bu nedenlerin ortadan kaldırılması gerekecek tabii…

Hem teşhis, hem de tedavi aşamasında sosyal bilimcilerden yararlanmayı esas kabul etmekle birlikte ilk bakışta şunu söylemek mümkündür: Kıbrıslı Türkler, 1974 sonrasında yaşadıkları bütün sorunların faturasını Türkiye’ye çıkarıyorlar. Kendi özeleştirilerini yapmak konusundaki isteksizlik, sorunların kaynağı olarak Türkiye’yi ve Türk hükümetlerini görmeleri sonucunu doğuruyor. Teşhis bu olursa, KKTC’deki idareyi sadeleştirmek, etkinleştirmek ve Kıbrıslı Türklerin özgüvenlerini sağlamak en iyi tedavi olacaktır. KKTC’nin etkin olamadığı zaman nedenlerini kamuoyu ile dürüstçe paylaşmak da bu tedavi sürecinin önemli bir ileşeni olmalıdır. Buna göre iş hayatından siyasete kadar rekabetçi bir ortam yaratmak ve insanların başarısızlığın nedenlerini kendilerinde arayacakları bir ruh halinin oluşmasına katkıda bulunmak gerekecektir.

Ortada ciddi bir sorun vardır ve üzerinde ciddi ciddi çalışmak gerekmektedir.