Büyüklerimiz, ‘zanaat’ ile ‘sanatı’ pek fazla ayırt edemez, okulda başarılı olmayacağını düşündükleri çocukları ‘sanata’ yollarlardı. Demircilik, tenekecilik, dülgerlik, ille de makinistlik onlar için “altın bilezik” gibi bir şeydi. Okumuşlar aç kalsa bile onların aç kalmayacaklarına inanırlardı. Zanaatkarların özenlileri, aslında birer sanatçıdır. Güzel bir kova, başarılı...