Çocukluğumda en ağır hakaretlerden biri “hazır yeyci” idi… Çalışmaktan kaçan, aile bütçesine veya beslenme olanaklarına katkıda bulunmadan sofraya oturanlara “hazır yeyci” denirdi. Çocuk aklımızla olmak istemeyeceğimiz en önemli şey, “hazır yeyci” idi. Anne-babamızdan “hazır yeyci” diye laf duymaktansa ölmeyi tercih ederdik. 1974 sonrasında buna “ganimetçi”...