En sondan, başarının resmini çizerek özetleyelim.

1974 beri olması gereken hesap ve yol haritası bellidir: Kamuda ve özel sektörde üretken bir yapı nüfusu artırır; göçü önler.

Belli iş alanlarında fiyat avantajı olan üretken ve kamu maliyesi dengesi sağlanmış bir ekonomi ile nüfusu artmış bir Kuzey Kıbrıs karşısında Rumlarla nihai çözüme ulaşma, anlaşma yapma daha kolay olur. Aksi takdirde bizim güvencemiz olan adadaki Türk askeri kadar üretken olmayan bir yapı ile anlaşma yapmaktan Rum da ürküyor.

İşin düşmanlığa dayalı siyasi ve tarihsel tarafının ağrılığını değişen nesil ile bir şekilde aşsak bile adamlar haklı olarak kendini ekonomik olarak riske atmaktan çekinmez mi?

Devleti paylaşmak ya da devlete bizi dahil etmek istememelerinin konuşulmayan bir sebebi de bu olmasın?

Sen, müsrif bir kumarbaz ile ortak iş nasıl yaparsın? Hatta ortaklık yapar mısın?

Ayni şekilde müsrif kumarbaza Türkiye devleti olarak istekli bir şekilde yardımda bulunmaya ne kadar istekli olursun?

İlle de anlaşma diyenler ve Rum ile anlaşmaya sıcak bakmayanlar tam da bu günlerde, sağlık yerini ekonomi ile ilgili gailelere yerini bırakırken tüm bunları düşünmesi lazım.

Yazıyı bitirdim; içimden erken yazılmış bir yazı dedim.

Diğer taraftan iç sesim “esnaf dükkanlarını açtı turist ve öğrencisiz sokakların boş halini bir aydır da görüp acaba ne zaman fiyat avantajı ve kamu maliyesi ile ilgili yazılan ve söylenenleri çok daha yakından hissedecek ve hiç olmadığı kadar iyi anlayacaktır” dedi.

Gözümün önüne haberlerde de zaman zaman karşılaştığımız sağlıksız yapı ya da yerine daha çağdaş ve güvenli bir yapı yapılması için kontrollü bir şekilde yıkılmak durumunda kalan binaların dinamitlenip yıkılması geldi.

İçe doğru bir çöküşün içine giriyoruz. Karşı karşıya kaldığımız durumu anlatan görüntü galiba bu.

Ya eskide inat edip binanın altında kalacağız ya da yıkılan binanın yerine yeni yapıyı oluşturmak için ne yapabiliriz diye her şeye baştan başlayacağız.

(Bu yazı, ilk kez 19 Temmuz 2020 de yayınlandı)