İster yetkili olun, ister sosyal medya kahramanlığına soyunun; bu saatten sonra “kapanalım” diye çağrı yapmanın hiçbir anlamı yoktur. Hala daha “kapanma tartışması” yapılması, zamanın boşa harcanmasından başka bir anlam taşımaz.
Kapanmayıp da ne yapacaksınız? Bu kadar az bir nufusta, bu kadar az teste rağmen bir günde 50’den fazla Covid-19 vakası saptanmışsa elbette kapanacaksınız. Bitti! Kapanacaksınız ve kendinizi daha iyi koruyacaksınız ki sağlık görevlileri işlerini yapabilsinler. Doktorlar işlerini yaparken, siyasiler bundan sonraki adımın planlamasını yapmalıdır. Şimdi üzerinde çalışılması gereken sorun, açılışın nasıl yapılacağıdır. Covid-19 ile yaşamaya devam edeceğimize göre, bu “birlikte yaşama” nasıl olacak?
Kamu yönetimi, şimdi 15-20 gün sonrası için çalışmalı; yeni kurallar geliştirmeli, uygulama ve denetleme yöntemleri bulmalı.
NEREDEN NEREYE GELDİK?
Mart-2020’de, virüsün Kuzey Kıbrıs’ta da görünmesi ile birlikte kapanmıştık. O zaman bu kadar test yapma olanağı yoktu. Hastalara yetecek sayıda ekip, ekipman ve ilaç bulunamayacağı endişesi vardı. Hemen kapanmak, zorunluluktu.
Yaz aylarını sıfır vaka ile geçirdik ama sonbahar ile birlikte vakaların yeniden artışa geçeceği uyarıları kulaklarımızda hala çınlıyor. Hayatımızı kapalı olarak geçiremeceğimizi bildiğimiz halde bir açılış planı yapmadık. Açıldığımız zaman nasıl davranmamız ve hayatımızı nasıl sürdürmemiz gerektiğinin “yol haritasını” hazırlamadık. “Başarılıyız” diye öğündük, Pilli’yi “dünyanın en başarılı bakanı” ilan etmekle yetindik.
Şimdi yine başa döndük…
Kimimiz casinoları suçlayarak casino patronlarından göremedikleri ilginin intikamını almaya çalışıyor. Kimimiz, halkın “aptal” olduğuna hükmederek kendi kendine psikoterapi uyguluyor.
Güzel… Bütün bunlar, kişisel rahatlama sağladıkları oranda işe yarayan şeylerdir… Ama idarenin sorumluluğu, olduğu yerde duruyor. Ali Pilli’nin “iyi ve duygusal” bir insan olması da sonucu değiştirmiyor.
Sıfır vakadan, en yüksek vakaya gelmiş olmamızın nedeni, virüs ile nasıl yaşayacağımıza dair en ufak bir plan yapmamış olmamızdır. Üstelik bu süre içinde sağlık servislerini güçlendirecek HİÇBİR ÖNLEM de almadık!
Bugün KAPANMAK ZORUNDAYIZ. Kapanıp kendimizi ve çevremizi korumalıyız ki sağlık çalışanları, geçmişteki ihmallerimizin sonuçları ile mücadele edebilsinler.
AÇILMAYACAK MIYIZ?
Peki ama açılma günü yine gelmeyecek mi?
Nasıl açılacağımıza dair en ufak bir açıklama duydunuz mu siz?
Ben duymadım… Koca koca yetkili adamlar, bize ne yapacağımızı söylemeye çalışıyor ama kendilerinin ellerindeki yetkileri de kullanarak ne yapacaklarından hiç söz etmiyorlar.
Daha fazla aşıya ulaşabilmek için ne yapacaklar? Aşılamayı nasıl yapacaklar?
Bugüne temaslıları doğru dürüst takip edemediğimiz için geldik. Bundan sonra temaslıları nasıl takip edeceğiz? Açıldığımız zaman bu iş daha da önemli olacak. Nasıl yapacağız? Sonuçta yeniden kapanmak günü geldiği zaman, yine, “temaslı olduğunu gizlediğini” düşündüklerimizi mi suçlayacağız?
Kapanmaktan mutlu olan devlet çalışanları, daireler açıldığı zaman eskisi gibi mi çalışacak? Devlet dairelerindeki temas olasılığını azaltmak için hiçbir önlem alınmayacak mı?
Artık iflas aşamasına gelmiş olan işyerleri açıldığı zaman ne yapacaklar? Sürdürülebilir bir ekonomik hayat için gerkeli kuralları ve koşulları oluşturmayacak mıyız?
İlk ve orta eğitim devam edecek mi? Nasıl devam edecek?
Daha iki hafta önce üniversite öğrencilerinin adaya getirilmesinden söz ediyorduk. İki hafta sonra kaldığımız yere mi döneceğiz; yoksa daha iyi bir planlama mı yapacağız?
Nisan’da turist kabul edecek miyiz, gerçekten? Nasıl?
İDARİ ÇÖKÜNTÜ
Bizi yeniden kapanma noktasına getiren idaresizliktir. Bir daha aynı sonuca neden olmamak için idarenin kendine çeki düzen vermesi, açıldığımız zaman nasıl çalışacağını, sosyal hayatı nasıl düzenleyeceğini bilmesi gerekir. Bunun için şimdiki koşullarda bile çalışması, yeni kurallar üretmesi, bu kuralları hayata geçirmenin yollarını bulması gerekir. Bizim bir adım önümüzde olmalılar…
Yapmayacak ama! Yapamayacaklar!
Bunu yapmaya ne niyetleri vardır; ne de yetenekleri!