Maliyeden emekli annem ile dün sabah telefonda seçimi konuştum. Annemin de parçası olduğu nesil birçok konuyu yolunu bulup geçmişe referans vererek anlatmayı tercih ederler.

Konuyu açınca annem de öyle yaptı.

Rahmetli babası Mehmet Nazım beyin Avukat Kamuran Bey ile yarıştığı Larnaka’nın Türk kesiminin 1. Dönem Belediye Başkanlığı seçimini dedemin kazandığını nasıl öğrendiğini anlattı. Anneannemin haberi getiren çocuğa ne kadar “bayramlık” verdiğini anımsadı. 64 sene önce hayırlı haber diye seçim sonucunu eve ulaştırmanın hatırı sayılır bir karşılığı varmış dedim.

Sonrasında da dedemin Kıbrıs Cumhuriyeti’nde Maliye Bakan yardımcılığı/müsteşarlığı (“undersecretary”) görevini yaptığını. Öncesinde İngiliz yönetiminde de adanın tümü için petrol ithalatı ve dağıtımını yapan kurumun başında çalıştığını anlattı.  

1971’de ömür bırakmasından önceki dönemde de Dr. Küçük ’ün görevlendirmesi ile uzunca bir süre amme komisyonu üyeliği yaptığını ekledi.

“O günlerde dedemin akşam sofrasına “yönetmek ve siyaset” adına taşıdıkları neydi, aklında ne kaldı” diye sordum.

“Yönetmek kolay değildir. Zor günlerde eleştiride cimri, hoşgörüde bonkör olmak gerekir” dedi.

Gülümsedim. “Hoşgörüde sınır yok mu anne” dedim.

Dedemin “yönetimde zor olan iyilik yapmak değil adaletli yönetimdir. Bunun için çok zordur.” sözlerini hatırlattı annem.

Başka?

“Yönetimde dürüst olduğunu söylemek hatta dürüst olmak yetmez, dürüst de gözükmek lazım” diye ekledi.

İyi ki bu erken seçim var da bu konuşmayı yaptık anne dedim. Tam da seçim öncesinde ve elektriksiz kaldığımız bugünlere de ışık tutan sözler bunlar diye not ettim.

“Sandığa gitmek istiyorum” dedi annem.

Hoşuma gitti.

Kıbrıs Türkündeki hoşgörü ve sabır ile sonuç alana kadar mücadele etme ruhunda sınır yok dedim içimden. Keşke bunu hiç kaybetmesek.

Hangi parti diye sormadım.

“Olduğu kadar olmadığı kader diye bir sigorta lazım” dedi.

“Aleminyolunun partisi mi?” dedim. “O benimle Allah arasında. Öğrenmek istersen pazar günü kalk İstanbul’dan gel belki söylerim” dedi.