Tesadüfen başkan olduğu artık iyice netleşmiş olan Nikos Hristodulidis, iktidarda tutunmanın yollarını ararken işleri daha da karıştırıyor.

Görüşme istediğini söylüyor ama nasıl bir görüşme istediğini söylemekten bile korkuyor. Görüşmelerin Crans Montana’da kaldığı yerden devamını istediğini söylerken Crans Montana’da ne olduğunu ve masanın niye dağıldığını izah etmekten kaçınıyor. Böylece, ikna edici olma şansını kaybediyor; görüşüldüğü zaman çözüme varılıp varılamayacağı konusunda bir şey söyleyemez duruma düşüyor ve olmayacak bir şey uğruna herkesi peşine takmaya çalışan şımarık çocuk imajı yaratıyor.

Kıbrıslı Türkler için hayatı iyileştirecek paket hazırladığını söyleyip duruyordu… Şimdi tam tersini yaparak Kıbrıslı Türklerin hayatını zorlaştıracak önlemler almaya çalışıyor. Güney Kıbrıs’tan gelen turistleri engellemeye çalışıyor ama yaranmak istediği Rum halkını bile ikna edemediği de gözlerden kaçmıyor. Kıbrıslı Türkler ile ilişkileri iyileştirmeyi amaçlayan ve listesini yaptığı önlemlerden artık bahsetmiyor bile…

Mülkiyet sorununu kendi ceza yasasında yaptığı değişikliklerle çözeceğini umduğunu sanmıyorum. Yaptığı değişikliklerle, Kuzey’den Güney’e göç eden Kıbrıslı Rumlara “mallarınızı korumaya aldım” mesajı vermeye çalışıyor olmalıdır. Bunda başarılı olacağını da sanmıyorum. Başlangıçta yaşanan karmaşanın çıkardığı toz bulutu oturunca, mülk sahibi durumundaki Kıbrıslı Rumlara zarar verdiği de daha iyi anlaşılmış olacaktır.

Yeşilhat üzerinden yapılan ticarete sınırlama getirmeye kalkışırsa da şaşmayın. Oysa Yeşilhat bağlantısı, iki taraftaki tüketicileri korumak konusunda çok önemli bir işleve sahiptir. Kuzey’de pahalı olanı Güney’den, Güney’de pahalı olanı Kuzey’den alma şansı vererek aslında iki taraftaki fiyatlar için bir “dengeleme makinası” gibi çalışıyor. Hristodulidis, bunu bozarsa çok büyük bir hata yapmış olacak.

Hristodulidis, bütün bunları yaparak Kıbrıs sorununun çözümlenmesini istemeyen veya çözümden korkan Kıbrıslı Rumların oylarını alacağını düşünüyor herhalde… Nitekim, Politis gazetesi benzer bir yorum yayınlayarak “Hristodulidis’in 2028 seçim kampanyasını şimdiden başlattığını” belirtti.

Bu arada, Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Guterres’in diplomatik çabalarına tanık oluyoruz. Bu çabaların görüşmeleri başlatmayı amaçladığından emin değilim ama. Belki de, “görüşme bile olmadığını ve olamayacağını” kanıtlamaya çalışıyor. Guterres’e destek veren Güvenlik Konseyi üyesi devletlerin neyin peşinde olduğunu öngöremediğimi açıkça belirtmek zorundayım. Zamanla bir fikir edinebilecek miyiz; göreceğiz!

Hristodulidis, sıralamaya çalıştığım saçmalıkları yaparken ciddi bir görüşme sürecine gireceğimizi sanmıyorum. Türk tarafı, onun istediği gibi bir sürece girmedi ve girmeyecek. Kıbrıs Türk muhalefet partileri bile onun istediği gibi bir süreç başlamasına sıcak bakmıyor; “ucu açık görüşme olamayacağını” ısrarla vurguluyorlar. Tarafların kendi tutumlarını ifade edecekleri üçlü veya beşli görüşmeler olabilir; olduğu yerde de kalır!

Aslında, bu ortamda, Hristodulidis’e sorulması gereken bir soru var: Görüşme olacak da ne olacak?

Madem ki bu kadar çok istiyor Hristodulidis’e, görüşme arzusunun nedenini ve hedefini sormak gerekir diye düşünüyorum.

Görüşmenin sonunda ne olacak? “Nihai hedef” konusunda hemfikir olmadığınız biri ile görüşmek gerçekten “komik” olmaz mı?

Bu soru bizim tarafımızdan olduğu kadar, konuya muhatap olan BM görevlileri ve diğer devletler tarafından da gündemde tutulabilirse; belki o zaman, gerçekten işe yarayacak görüşmeler olabilir ve tam anlamı ile çözüm olmasa bile Kıbrıs ve çevresindeki durumu iyileştirecek gelişmelere de kapı açılabilir.