Kuzey Kıbrıs’ın en önemli gelir kaynakları turizm ve yükseköğretimdir. Bu iki sektörden yıllık 1.5 milyar dolarlık gelir elde ediyoruz. Turizm ve yükseköğretim ürünlerini ve pazarlarını çeşitlendirmek çok önemli olsa da, en kolay erişebileceğimiz pazar Türkiye’dir. Üniversitelerdeki öğrencilerin çoğu Türkiye’den gelmekte; turistlerin çoğunu Türkiye’den almaktayız. Türk pazarı olmasa, bu sektörleri yaşatmak mümkün değildir.

            Türkiye’de yurtdışına kaçan parayı kısmen de olsa azaltmak amacıyla alınan “kredi kartlarına yurt dışında üçten fazla taksit yaptırmama” kararı, turizmciler tarafından büyük bir tepki ile karşılandı; “biteriz” dediler. Aslında bu sorun öğrenciler ile çalışan esnaf ve üniversiteler için de önemlidir. Bu uygulama, öğrenciler ve aileleri tarafından yapılan harcamaların da kısıtlanması demektir.

            Bu sorun karşısında yapılacak şey, Türkiye ile temasa geçmek ve bu sınırlamayı kaldırtmaktır. KKTC, bu tür uygulamalar bakımından “yurt içi” sayılmayı talep etmelidir. Zaten ilgili bakanlar da benzer önlemler üzerinde duruyorlar.

            Seçimler nedeni ile Türkiye ile ilişkileri tartışıyoruz ya, gelin bu soruna bir de seçim çalışmaları perspektifinden bakalım: Bu talepleri Türkiye’ye kim iletecek? Bu taleplerin mücadelesini kim verecek? Bu sorunlar hakkındaki mesajlarımızı Türk kamuoyuna hangi liderler aracılığı ile ileteceğiz?

            Bu sorulara verilecek en kaba yanıtlar bile, Kıbrıs Türk halkının çıkarlarını korumak için çalışması gereken KKTC makamlarına aday olan siyasilerin Türkiye ve Türk kamuoyu ile ilişkilerini iyi tutmak zorunda olduklarını yeterince güçlü bir şekilde kanıtlıyor.