Bölgemizdeki gelişmeleri tartıştığım bir arkadaşım “Amerikancı oldun çıktın” dedi. Bunu bir “suçlama” saydım tabii… Ne o, bana Amerikancılığı yakıştırıyor ne ben kendim!

Oldum galiba! Olmak istemezdim ama oldum!

Bölgemizdeki gerilim her gün için yükseliyor. Gazze savaşından sonra yeni bir Lübnan savaşı da kapıda. Lübnan’da yerleşik olan Hizbullah örgütünün belirlediği hedefler arasında Kıbrıs da varmış… Başımıza füze yağma olasılığı varsa bölgemizdeki İngiliz üslerinden ve Doğu Akdeniz’e yerleşen Amerikan gemilerinden bizi korumasını bekliyorum. ABD’nin en önemli uçak gemilerinden biri olan Eisenhover Doğu Akdeniz’e geliyormuş zaten… İyi haber, diyorum ve umutla bekliyorum!

Bölgemizdeki gerilim, esas olarak İsrail ile “İslami güçler” arasındadır. İsrail, Gazze’de Hamas ile savaşıyor. Hamas, İsrail’i tamamen yok etmek ve yerine bir İslam devleti kurmak istiyor. Bu amaçla sürdürdüğü savaşı, “halkın özgürlük ve bağımsızlık emellerine hizmet etmeyen savaşlara ihtiyacı olmadığını” söyleyen Filistin Yönetimi Başkanı Mahmut Abbas bile desteklemiyor. İslam devletlerinin çoğu da bu savaşı desteklemiyor. Arap devletleri, İslam dünyası ve hatta Filistinlilerin önemli bir bölümü desteklemiyor ama Hamas, savaşın İsrail yok edilene kadar süreceğini söylüyor. İsrail de Hamas’ı yok edene kadar savaşacakmış zaten.

Bu savaş yakında Lübnan’a kayacak. Bilinen Lübnan devletini yok etmiş olan Hizbullah denen köktendinci İslami örgüt esas olarak İran rejimi tarafından oluşturulmuştur ve Lübnan’da üslenmiştir. Hizbullah, İsrail ile savaşa girerek kendi varlık nedenini korumaya çalışıyor aslında. İslami esaslara göre çalışan bir örgüttür ve ele geçireceği olanakları bu amaçla kullanmaktadır.

Amerikancı olmamak için uğraşıyorum ama İslamcı olmak da istemem doğrusu. İslamcıların ne yaptıklarını veya kim olduklarını unutan varsa hatırlatabilirim: Onlar Taliban’dır; El Kaide veya ISİD’dir… Bu kadar kötümser olmak gerekmezse İran’dır. Ayetullahlardır, şeyhlerdir… Onlar ne derse olacak; kanunlarla değil fetvalarla yönetilmek demektir. Suudi rejimi, onların yanında adeta melek kalmaktadır.

İsrail de saldırgandır tabii… Varlığını bu saldırganlığına ve cezalandırma kapasitesine borçlu olduğunu düşünen bir hükümete sahiptir. Buna karşın Başbakan Netanyahu’nun istifasını ve savaşın durması için çalışılmasını talep eden yüzbinlerce insan gösteri yaparak kendilerini ifade edebilmektedir. Yakın bir gelecekte Netanyahu hükümetinin yıkıldığını görmeyi umuyorum ama Lübnan ve Gazze için de umutlanmamı sağlayacak herhangi bir neden yoktur.

Amerika’nın koruduğu İsrail ile İsrail’e karşı savaşlar arasında böylesine ciddi farklar vardır işte. Amerikancı olanlarla olmayanlar arasında da buna benzer farklılıklar olduğunu rahatlıkla görebiliyorum. Amerika’nın dünyanın her tarafına kendi değerlerini ihraç etmesini veya kendi çıkarlarını korumak amacıyla savaşlar çıkarmasını istemiyorum ama bu savaşlarda kimi tutmam gerektiğini düşündüğümde ister istemez Amerikancı oluveriyorum.

Deniyor ki, “Atatürkçü ol! Bağımsızlık benim karakterimdir de.” Olur… Öyle yaparız! Öyle yaparız ama Atatürk, sadece “Özgürlük benim karakterimdir” demedi ki! Çok daha başka şeyler de söyledi.

Lise yıllarımda, Atatürk hakkında ne bulmuşsam okudum. Atatürkçülüğün ne olduğunu anlatan yazılar da yazdım. Uzun yıllar bu konudan uzak durduktan sonra, son 20 yılda yeniden okumaya başladım; ne bulursam. Atatürkçü olmanın hiç de kolay olmadığını biliyorum. “Atatürkçüyüm” demekle Atatürkçü olunmayacağını ve yüz bin çeşit Atatürkçü olduğunu da biliyorum.

Amerikancı olmak istemezdim ama oldum! Atatürkçü olmak isterdim ama olamadım!

Bilmem anlatabildim mi? İnsan ne olacağını bilemiyor. Ben de ne olduğumu bilmiyorum ama ne istediğimi biliyorum.