Türkiye’de en önemli sorun “enflasyon” olarak görülüyor. Erdoğan ve arkadaşlarının 2021 yılının son aylarından itibaren bilerek ve isteyerek patlatılan enflasyon, bir türlü dizginlenemiyor.

Bilerek patlatılan enflasyon, elbette süreç içinde iktidara da zarar vermeye başlamıştır ve mutlaka düşürülmesi gerekir. Ama düşürülemiyor… Bunun başlıca nedenlerinden biri siyasal iktidarın yönetim tarzıdır. Kamu kaynaklarını yandaşlarına peşkeş çekme, komşularına korku salarak “Türklük ruhunu okşama” ve nihayet “din kardeşliği” üzerinden İslam dünyanın lideri olma çabaları büyük harcamalar gerektiriyor. İsraf, savunma harcamaları, yolsuzluklarla beslenen çeteleri kollama, yurtdışına kaynak aktarma gibi eylemler kamu hazinesinin başlıca sorunudur. Eğitime, sağlığa, temizliğe ve emeklilere para kalmıyor.

Bu durumda enflasyonu düşürmenin yolu, vergi toplamak ve talebi kısmak olarak “keşfedilmiş” gibi görünse de bu yol, yol değildir. Dünyanın hiçbir yerinde vergi toplayarak enflasyonun düşürüldüğü görülmemiştir. Enflasyonu yaratan devletin karşılıksız ve gereksiz harcamalarıdır. Enflasyonu düşürmenin yolu, devlet harcamalarını radikal bir şekilde düşürmektir. Bunu yapmaya kalkarlarsa iktidarın ellerinden uçup gideceğini biliyorlar ve yapmıyorlar!

Çeteler her tarafı sarmış görünüyor… Bir yanda haraç çetesi varken, diğer yanda yenidoğan çetesi çıkıyor. Uyuşturucu çetelerinin peşine bile düşülmüyor zaten. Okyanusta Türkiye çıkışlı gemiler eroin taşırken yakalanıyor ama Türkiye’den hiçbir yetkili ağzını açıp iki kelimelik bir açıklama bile yapamıyor. Sokakları haraca kesen çetelerden söz etmek bile gereksiz; heryerdeler!

Sayıştay, Türkiye dışına “yardım” diye yollanan paraların, gönderildikleri ülkelerde Türk müteahhitlere peşkeş çekildiğini raporladı ama kimse bunun hesabını sormaya yanaşmıyor.

İşin en kötüsü, yargı organının da çeteler tarafından ele geçirilmiş olmasıdır. Yargıdaki yolsuzluklar, insanların haklarını aramaktan kaçınmasına neden oluyor. Hak arama cesareti kalmayınca, her şey çetelerin insafına kalıyor! Bunun en büyük bedelini ise kadınlar ve çocuklar ödüyor.

Buna karşı mücadeleyi yürütmek sorumluluğu, üç-beş yurtsever gazetecinin sırtına kaldı. Her şeyi onlar bulacak, önce onlar yayınlayacak, başarılı olurlar ve Erdoğan’ın yarattığı suni gündemleri aşabilirlerse sosyal medya kullanıcılarından destek alacaklar. Yolsuzluklar, vurgunlar ve ahlaksızlıklar ancak bu şekilde gündem olabiliyor.

Ortada bunca sorun varken, Erdoğan “yeni bir çözüm süreci başlatacakmış” gibi bir izlenim yarattı ve gündemin bir kez daha değişmesini sağladı. CHP Genel Başkanı, ne için hapsedildiğini bir türlü anlamadığım Salahattin Demirtaş’ı hapishanede ziyaret ederek bu gündemin yerleşmesine katkıda bulundu. Neyse ki Demirtaş, esaslı bir açıklama ile “çözüm” denilen şeyin Türkiye’de hukuk sisteminin tesis edilmesi olduğunu vurguladı da sorunun esasını bir kez daha idrak etmemizi sağladı. Hiç kuşku yok ki hukuk sistemini yeniden tesis etmenin birinci adımı, hukuksuzca tutuklananları serbest bırakmaktır; hemen!

Durum budur ama “İslamcı siyasi faaliyetler” sürdüren bir tarikat lideri, 1999 yılından beri yaşadığı ABD’de ölünce, Türkiye’deki her türlü kötülük onun sırtına yüklenmeye çalışılıyor. Tam bir “günah keçisi” yaratma durumu! Günahları keçiye yükle, sonra kurban etsin bitsin!

Türkiye’nin bunca sorunun altından nasıl kalkacak bilemiyorum doğrusu… Bunun istendiğinden bile emin değiliz ama istense bile bütün bu sorunlar bir çırpıda çözülemeyebilir… O kadar kötü durumdayız!

Bir kuyu kazdılar ve içinde kaldılar!

Kendileriyle birlikte başkalarını da yaktılar!