Siyasi partiler, vazgeçilmez kurumlardır. Yasaklayarak ortadan kaldırmak isteseniz bile kanundışı olarak çalışır ve siyasi yaşamdaki yerlerini alırlar. Demokratik esaslara bağlı olarak kurulmalarına ve çalışmalarına olanak verilmesi en iyisidir.

Parti içi demokrasi veya rekabet de iyidir. Demokratik yarışlar, partileri güçlendirirken siyasi liderliklerin oluşmasına da katkıda bulunurlar. Lider sultası iyi değil ama orta ve uzun vadeli işlerin yapılabilmesi için güçlü liderlere ihtiyaç duyulduğu gerçeği de siyasi yaşamın bize öğrettiği şeylerden biridir.

Son aylarda UBP’de yaşanan kurultay sürecinin, ne kadar demokratik olduğu tartışma kaldırır ama Başbakan Ünal Üstel’in de Ulusal Birlik Partisi’nin de siyasi olarak güçlenmesine neden olduğu kanaatindeyim. Zaten bu güçlenme olayı da bir sarmala benzer… Kitlelerin güçlü olanlar etrafında toplandığı bilinen bir teoridir. Buna “bando, mızıka etkisi” diyen bilim insanları da vardır. İnsanlar olarak biz, caddede gösteriye çıkan bandonun peşine takılmayı seven yaratıklarmışız diyorlar. “Sürü psikolojisi” diyen de var tabii…

UBP kurultayı ile ilgili yaşananlar bunu açıkça gösterdi. Türkiye’nin desteğini alarak yarışa girdiğini iddia ettiğimiz Genel Başkan Üstel, bu süreçte kendi potansiyelini de ortaya koymayı başardı. Güçlenmesinin sırrını ortaya çıkarmak için UBP’liler arasında yapacağınız kısa bir sorgulama, Üstel’in bu süreçte oldukça fazla çalıştığını, her UBP’li öbeğe ulaştığını ve herkesin derdine çara bulmaya uğraştığını ortaya koyacaktır.

Bu noktada, başbakan olmasının avantajlarını kullandığı ileri sürülebilir… Nasıl olması beklenebilirdi ki? Elbette öyle olacaktı! Başbakanlık yetkilerini kullanma şeklinin bırakınız UBP kitlesinde, halk arasında bile ilgi ile karşılandığı “Teknecik baskını” ile ortaya çıkmamış mıydı zaten? Başbakanlık yetkilerini kullanma şekli de Üstel’i güçlendiren faktörlerden biri olmuştur denebilir.

Sonuç itibariyle kurultay sürecinde yaşananlar, Ünal Üstel’in “sorun çözücü” olabileceğini göstererek UBP’liler arasındaki otoritesinin artmasına neden oldu. Otoritesi arttıkça, Üstel’in yanında boy gösterenler de çoğalmaya başladı; adeta destek yarışına girdiler. Şimdi artık Üstel, yarışa başladığı güne göre çok daha güçlü bir noktaya geldi.

Bu sürecin UBP’nin güçlenmesine de neden oldu diye düşünüyorum. Sorunlarının çözümünü siyasal sürece katılmakta gören ve genel olarak “milliyetçi” eğilimler taşıyan insanların UBP’de toplaşması, seçimlerde UBP’ye destek vermesi “normal” oldu.

UBP kurultayı ile ilgili süreç sona yaklaşırken CTP Parti Meclisi, CTP kurultayının olağan tarihinden altı ay önce toplanmasını kararlaştırdı. Genel Başkanlığa sadece Erhürman’ın aday olacağı söyleniyor. Başkanlık yarışı olmayacak ama ilçe kongreleri ile partiye hareketlilik kazandırılmak istenecek.

CTP’deki kurultay süreci, UBP’deki gibi bir sonuç vererek Erhüman’ın ve CTP’nin de güçlenmesine neden olabilecek mi? Kuşkuluyum… Bu kuşkunun nedeni, “görünüşü kurtarma” çabalarının ön planda olabileceğine dair işaretler bulunmasıdır. Görünüşü kurtarma çabaları, kendilerine daha ileri siyasi gelecek arayanların veya sorunlara çözüm konusunda farklı düşüncelere sahip olanların CTP kurultayı sürecine heyecanlı bir şekilde katılmalarına engel olabilir. Heyecan yoksa, katılım da olmaz! Katılım, sadece kalabalıkta hazır bulunmak değildir. İnsanların kendilerini ifade edebilecekleri ve gerçekleştirebilecekleri şekilde bir katılımdan söz ediyoruz ki CTP ancak bununla güç kazanabilir.

UBP ve genel başkanı Üstel güçlendi. Kurultay sürecini ve Erhüman’ın Cumhurbaşkanlığı adaylığını kullanabilirse CTP de güçlenecektir. CTP’nin Türkiye ile ilişkiler sorununu aşması da gücüne güç katacaktır. Böylece KKTC demokrasisi, “iki partili bir demokrasiye” dönüşebilir.

Böyle bir siyasi tablo, hepimiz için daha iyi bile olabilir!